مهم ترین نیاز عاطفی و روانی کودک
در محیط خانواده، مهر و محبت، و توجه و احترام است. کمبودهای عاطفی کودکان، صدمات جبران ناپذیری به آینده آنان وارد میسازد. کودک باید احساس کند که او را دوست دارند و همان طوری که هست او را قبول دارند این احساس کودک، باعث حس خودارزشی او می شود و از طرفی حس ایمنی و نیاز عاطفی کودک ارضا می گردد. در این حالت وارد مرحله دوم شده و عملکردهای دینی فرزندمان را بیشتر از عملکردهای غیر دینی مورد توجه و تشویق قرار میدهیم ، مثال اگر نو گل من دختر باشد وقتی چادری یا رو سری بر سر میکند با چهره ای بشاش و تحسین کنان از او عکس گرفته ببوسیم و بگوئیم که چقدر بهت میاد و زیبا شدی عکست را گرفتم تا همیشه دلم که بهت تنگ شد نگاهش کنم . این یک قدم مثبت...
نویسنده :
وحید پرهام
16:50